W miejscu średniowiecznego grodu powstał pierwszy skansen archeologiczny na Mazowszu. Gród został otoczony palisadą, a strzegą go wielkie postacie średniowiecznych wojów. Na jego dziedzińcu odtworzone zostały chaty średniowiecznych rzemieślników.

Na wzgórzu zwanym Zieloną Górą istniał od IX do XIII w. gród, który był ważnym punktem na szlaku handlowym prowadzącym z Rusi w kierunku Bałtyku. Stanowił też istotne ogniwo w łańcuchu budowli obronnych, które broniły północnego Mazowsza przed najazdami Prusów. Gród dwukrotnie uległ spaleniu: pierwszy raz w połowie XI w., po raz drugi na początku XIII w. Pożar, który wybuchł w połowie XI w., badacze łączą z walkami, do jakich doszło na Mazowszu, gdy Kazimierz Odnowiciel, syn Mieszka II, usiłował stłumić bunt wywołany przez Masława – byłego cześnika swego ojca. Masław próbował stworzyć na Mazowszu niezależne księstwo oparte na religii pogańskiej. Spalenie grodu w początkach XIII w. może się natomiast wiązać ze zniszczeniem systemu obrony północnego Mazowsza po śmierci wojewody Krystyna.